ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ

ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ…….

Πόσες φορές διεκδίκησαν οι γονείς τα παιδιά τους σε δικαστήρια; «Δικό μου το παιδί», «Δικό σου το παιδί»… Λίγες-Μετρημένες – είναι οι περιπτώσεις που υπάρχει αληθινό ενδιαφέρον για το παιδί.

Συνήθως είναι ένας πόλεμος ανάμεσα σε δύο ενήλικες. Αν αγαπάς το παιδί σου, διαλέγεις αυτό που θα το βοηθήσει μακροπρόθεσμα. Αν ένα παιδί είναι μικρό για να φύγει από τη μητέρα του – εκτός και αν αυτή το κακοποιεί – ΤΟ ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ. Αν το αγαπάς όπως λες, το βάζεις στη ζωή σου ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΠΟΡΕΙΣ, όσο συχνότερα μπορείς. Το γεγονός ότι μένει σε ένα σπίτι δεν σημαίνει πως ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟ όσο μεγαλώνει.

Γίναμε ρηχοί και δεν βλέπουμε πως ένα παιδί μας έχει μέσα του σε ΟΠΟΙΟ σπίτι κι αν διαμένει; Φοβόμαστε τόσο την αγάπη μας, που αν δεν έχουμε μαζί μας το παιδί, δεν το αγαπάμε; Τα παιδιά δεν είναι τάπερ στο ντουλάπι. Είναι ζωντανοί οργανισμοί που νιώθουν είτε είσαι εκεί είτε όχι.

Αν ένα παιδί ηλικίας 8 και άνω θέλει να φύγει από έναν γονέα πρέπει να αναρωτηθείς γιατί. Αυτή η ηλικία έχει ήδη λογική και κάτι νιώθει που το αναγκάζει να φύγει. Δεν φεύγει πάντα από σένα, καμιά φορά σε ψάχνει περισσότερο αποχωρώντας για λίγο. Να ψάξεις σε ειδικούς αν δεν μπορείς να καταλάβεις τους λόγους μόνος. Δεν είναι σκοινί να το τραβάς τα παιδιά. Ούτε να γεμίζουμε στα δικαστήρια με κουδουνίστρες του αδικημένου μας εαυτού.

Όποιος κι αν είναι αυτός που αγάπησες και σε πρόδωσε είναι δική σου δουλειά να τον τακτοποιήσεις μέσα σου. Τα παιδιά όμως δεν ανήκουν σε συρτάρια. Δώσε όσα είσαι σε αυτά και μη φοβάσαι τίποτα. Ποιος μπορεί να φύγει πραγματικά όταν σε δένει μαζί του η αληθινή ΑΓΑΠΗ; Ουφ…