ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ

«ΕΙΜΑΙ ΑΔΙΑΒΡΟΧΟΣ ΜΑΜΑ!»

Αδιάβροχο κάτι μέσα στο βυθό της θάλασσας που δεν ταράζεται ποτέ. Αδιάβροχο κάτι που ήδη έχει βραχεί μα δεν αλλάζει πια από την υγρασία. Αδιάβροχη η ψυχή μας όταν ξέρουμε ποιοι ήμασταν, ποιοι θέλαμε να γίνουμε και γιατί δεν γίναμε ο,τι θέλαμε μα τελικά γίναμε πιο πολλά.

Αδιάβροχο όλο το παλτό που φοράς να βρεις γη να σε κρατήσει ξαπλωμένο κι ουρανό να σε χωρέσει όταν πετάς. Αδιάβροχος εαυτός όταν μιλά με παρρησία, όταν κλαίει με αλήθεια κι όταν δυσφορεί με ανδρεία. Αδιάβροχος ολόκληρος όταν πας κόντρα στη ζωή αμφισβητώντας την για να την συναντήσεις παρακάτω.

Αδιάβροχος όταν ζεις σε κάτι που δεν φαντάστηκες ποτέ, καλό ή κακό ούτε που σε νοιάζει πια. Αδιάβροχος όταν σε εκπλήσσει ακόμα η κακία των ανθρώπων μα σε μαγεύει ακόμα η ευσπλαχνία τους. Αδιάβροχος όταν τελικά, όλη η βροχή πάνω σου γλιστράει και πέφτει όπως ήταν χωρίς τίποτα να πάρει από σένα, με κανένα δάκρυ σου να ενωθεί μαζί της.

Αδιάβροχο φορέσαμε όχι για να νικήσουμε την βροχή μα για να νικήσουμε τον εαυτό μας όταν βρέχει. Η βροχή παραμένει πανέμορφη. Αδιάβροχος δεν σημαίνει χωρίς βροχή. Απλά έτσι, λίγο να μείνεις στεγνός για να ξεχωρίζεις το δάκρυ από δαύτη. Αγαπάς και τα δυο. Μα δεν σε σώζουν και τα δύο. Καληνύχτα βροχή, όχι δεν θα μου πάρεις το δάκρυ. Το φυλάω για τον ήλιο.