Κοινωνικά

Κομμάτια……

Κομμάτια…… Ψάξε το αντίθετο της αγάπης, δε θα βρεις το μίσος μα θα βρεις τα κομμάτια. Κομματιάσαμε τον εαυτό μας, πριν καν τον ενώσει η φύση, πριν καν περπατήσουμε με πόδια. Κομματιάσαμε τον εαυτό μας, κάθε φορά που του ζητούσαμε να γίνει τέλειος σε κάτι, αγνοώντας όλα τ’ άλλα, στα οποία προσπαθούσε.

Κομματιαζόσουν κάθε φορά που αν ήσουν καλός μαθητής δεν πείραζε να είσαι λίγο παχύς, ή κάθε φορά που ήσουν πολύ ευγενικός στους γονείς, δεν πείραζε να ήσουν και λίγο φοβικός. Κομματιάσαμε την ύπαρξή μας όταν στην ψυχολογία δε χώρεσε ποτέ η θεολογία κι όταν οι θεολόγοι απαρνήθηκαν τους ψυχολόγους.

Κομματιαστήκαμε όταν η απαίδευτη γυναίκα είχε το άλλοθι της ψηλής γόβας, ενώ στον άντρα ήταν η πολλά υποσχόμενη καριέρα του. Κομματιάσαμε τον εαυτό μας όταν ζητήσαμε από τον εαυτό μας, ένα κομμάτι κι όχι όλον.

Γι΄ αυτό οι σχέσεις είναι πια τόσο δύσκολες. Χάθηκαν άνθρωποι μέσα σε σπίτια, ανάμεσα σε ιδέες και δάκρυα που δεν ένωσαν ποτέ με τον πόνο και την αλήθεια τους. Κομματιαστήκαμε όταν ζήσαμε έρωτες χωρίς να γεννούν αγάπη κι έπειτα ψευτο-θρηνήσαμε για νεκρά νεογνά.

Αποσυνδέσαμε ύπνο από ξύπνιο μα γιατί; Τα πιο όμορφα όνειρα είναι αυτά που βλέπεις με τα μάτια ανοιχτά, γιατί εκεί δεν έχει ούτε κομμάτια ούτε ψευδαισθήσεις.