ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ

ΞΑΝΑ ή ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ…

Ξανά και ξανά τα ίδια; Το νιώσατε ποτέ; Η ίδια σχέση από την αρχή, ο ίδιος εαυτός, η ίδια ανασφάλεια, ο ίδιος στόχος στο γυμναστήριο; Τα ίδια και τα ίδια μέσα-έξω και δίπλα επί δεκαετίες; Ζούμε την ίδια ζωή ξανά και ξανά λες και δεν πέρασε μια μέρα; Ρυτίδες, παχάκια, μα η θέση του καναπέ ίδια;

“Θα γίνεις πρόσωπο ή προσωπείο” αναρωτιούνται θεολόγοι. “Να ζήσεις ή όχι;” αναρωτήθηκαν ποιητές. Εγώ αναρωτιέμαι… Ξανά ή ποτέ ξανά; Θα πάρεις τη ζωή σου στα σοβαρά και τους άλλους όχι ή το αντίστροφο; Θα ζήσεις από μέσα προς τα έξω ή το ανάποδο; Θα επαναλάβεις τη ζωή σου κάθε μέρα ή κάθε μέρα θα της δίνεις παράταση;

Δεν έχει φρού φρού κι αρώματα αυτή η ζωή, έχει αίμα, πύον, φωτιά και νερό. Θα βρεις τρόπο να τα υποτάξεις σε σένα ή θα σου γίνουν ανεπιθύμητοι πελάτες; Θα πεις αλήθειες να ταράξεις τα νερά ή θα επιπλεύσεις σαν ξεχασμένη σανίδα από ναυάγιο; Θα ζήσεις για όσους μπορείς ή θα μπορείς μόνο όσα ζεις ήδη; Θα γίνει ο θάνατός σου ζωή ή θα ζήσεις πεθαμένος; Θα τρομάξεις με την αρρώστια ή θα κάνεις την αρρώστια φίλη και σύμβουλό σου; Θα πεις πολλά για να τα ακούσεις εσύ μόνο ή θα κρατήσεις σιωπή για να τα ακούσουν περισσότεροι;

Τα διλήμματα του ανθρώπου δε βρίσκονται στα χέρια ή τα πόδια του. Δε βρίσκονται καν στο νου του. Εκεί ο άνθρωπος κρατά βεντάλια κι απλώς ανακυκλώνει βρώμικο αέρα. Μόνο ένα δίλημμα υπάρχει πραγματικά. Θα ζήσεις ξανά την επόμενη μέρα ή ποτέ ξανά την ίδια; Όποιος αγαπάει δεν ζει ποτέ ίδιος.