ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ

ΟΠΟΙΟΣ ΠΟΝΕΣΕ

Όποιος πόνεσε έπεσε στο πάτωμα να το φιλήσει ξεπλένοντας το με δάκρυα. Όποιος πόνεσε απόρησε γιατί υπάρχει η οδύνη, όταν δε φέρεις ευθύνη για αυτήν ανακαλύπτοντας στο τέλος πως η οδύνη είναι δάσκαλος. Όποιος πόνεσε ένιωσε δόνηση σε όλη του την ύπαρξη γιατί την έθεσε υπό αμφισβήτηση από την αρχή. Όποιος πόνεσε διαπίστωσε πως ο εγκέφαλος είναι εργαλείο αλλά, όχι αφεντικό γιατί το μυαλό έχει αρχή μέση και τέλος ενώ η ψυχή ζει στο άπειρο χωρίς νόμο βαρύτητας ή εξάρτησης από κάτι. Όποιος πόνεσε έψαξε να βρει τους κρυμμένους θησαυρούς που ξεχειλίζουν όταν δακρίσεις και ανοιχτείς σε αυτοπαραδοχές αγάπης, επιείκειας και αλήθειας.

Η αλήθεια είναι πάντα καλή γιατί σε λυτρώνει στο τέλος και όποιος πόνεσε την κάνει κολλητή, αδερφή, μάνα και Θεό. Όποιος πόνεσε αναζήτησε ξανά και ξανά τον εαυτό του στο χάρτη της ιστορικότητας της ζωής του αλλά και στα μελλοντικά Project της αγάπης, που ενώ στην αρχή μοιάζουν σαν παραμύθια όμως “όπου κοιτάς εκεί θα πας” και αν κοιτάς ψηλά αποκλείεται να σε φάνε τα σκουλήκια.

Όποιος πόνεσε, έχασε ύπνο για να βρει όραμα, έχασε μάνα για να βρει συμπόνοια και έχασε ελπίδα για να βρει αλήθεια. Όποιος πόνεσε αγκάλιασε τόσο σφιχτά, που έκοψε την ανάσα και αναστήθηκε από την αρχή γιατί όταν σου κόψουν το αίμα, η καρδιά πεισμώνει πολύ και σου στέλνει αρρυθμία να τη θυμάσαι. Όποιος πόνεσε είναι ευλογημένος γιατί έτσι διασφάλισε τη ζωή του, το βλέμμα του και έχασε τις ψευδαισθήσεις που τόσο καιρό τον κρατούσαν αιχμάλωτο στην ψευδεπίγραφη παντοδυναμία του.

Μπορεί να γεννιόμαστε κάτι όμως στο τέλος γινόμαστε ΟΣΑ ΠΟΝΕΣΑΜΕ.