Κοινωνικά

Παιδιά στη γη ………

Παιδιά στη γη: Όσα κι αν διαβάσεις για τον εαυτό, τόμους και βιβλία να δεις, μοιάζουν είτε παραμύθι, είτε τρέλα. Μα εγώ δε βλέπω “εαυτούς” στη γη. Βλέπω μόνο τα παιδιά. Ακόμη κι ανθρώπους να δεις, οι μόνοι ζωντανοί είναι όσοι παρέμειναν παιδιά.

Όποιος αντίκρισε αληθινό δάκρυ από παιδί είδε ποτάμια να ξεπλένουν λάσπες, είδε φως να τυφλώνει το ίδιο το σκοτάδι. Αν θέλεις να νοηματοδοτήσεις τη ζωή σου, αγάπα παιδιά, κι αν δεν τα’ χεις γύρω σου, αγάπα το πιο αληθινό μέρος του εαυτού σου. ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ.

Μεγαλώσαμε και στεγνώσαμε στο δάκρυ ενώ μουλιάσαμε στο ψευτομούδιασμα της απολεσθείσας παιδικότητας. Βάλαμε τακούνια και γραβάτες, ξεχάσαμε την ιστορία μας και γίναμε αυτοεξόριστοι της υπόλοιπης ζωής μας. Η παιδική ψυχή είναι δικαίωμα, προνόμιο κι υποχρέωση σε ο,τι κι αν είναι αυτός ο πλανόδιος “εαυτός” που θρηνούν οι ποιητές κι ανασταίνουν οι ερωτευμένοι.

Η παιδική ψυχή δεν έχει ηλικία, δεν έχει ρούχα, δεν έχει τίποτα να πιάσεις, τίποτα να προσμετρήσεις σε τίτλο ή σε υπογραφή. Η παιδική ψυχή είναι το μόνο βασίλειο που ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ.