Κοινωνικά

Ανάσα και Οξυγόνο

Μια σχέση θέλει ανάσες. Πρέπει να μπαίνει οξυγόνο και στους δυο, να έχουν χώρο και χρόνο στους πνεύμονες για να κατεβαίνει το συγγνώμη στη καρδιά.

Κάποιοι παντρεύονται για να βρουν άλλοθι να μην περάσουν ποτέ το κατώφλι της αυτονομίας, ζουν παράλληλα και όχι συντροφικά. Θα τρόμαζαν πολύ αν ξαφνικά είχαν ευθύνη για τη ζωή τους. Η συντροφική σχέση δεν είναι διαβατήριο για την παγιότητα του χαρακτήρα σου, είναι εξιτήριο να κάνεις συνεχώς έξοδο από αυτόν. Είναι τρόπος να γνωρίσεις καλύτερα αυτό που είσαι, γιατί ο άνθρωπος ζει όσα καταλαβαίνει και καταλαβαίνει όσα επιτρέπει να αντικατοπτριστούν στον άλλον.

Κρατάς το χέρι κάποιου, όχι για να σε σώσει από όσα φοβάσαι αλλά για να σε καθρεφτίζει στο δια ταύτα και παρά ταύτα σου με αγάπη, σεβασμό και όρεξη για ζωή.

Η ζωή δεν είναι έξω από εμάς. Μπορεί το οξυγόνο να είναι έξω αλλά για να μας δώσει πνοή, πρέπει να εισχωρήσει μέσα. Ανάσα λοιπόν η σχέση, όχι κρυψώνα.