Πολυμηχάνημα η γυναίκα. Κλειδοκράτορας του ζην και του ευ ζην. Όχι ανώτερη, ούτε κατώτερη. Διαφορετική. Πολύπλοκη, απρόβλεπτη μα και πολύ προσιτή αν μπεις στον κόπο να την γνωρίσεις. Η γυναικεία φύση είναι ό,τι πιο παράξενο θα δεις. Βλέπεις δάκρυα και μπορεί να είναι βαθιά συγκίνηση, αντικρίζεις χαμόγελο και μπορεί να είναι βαθιά απογοήτευση.
Όχι δεν είναι ψεύτρα ούτε τρελή. Αρνείται να διασπάσει τον εαυτό της και νιώσει μόνο χαρά. Αρνείται να νιώσει στείρο οτιδήποτε και να μην συμπεριλάβει το αντίδοτο του. Γεννάει, πονάει, μα κλαίει από ευγνωμοσύνη και δέος. Φωνάζει υστερικά μα είναι πιο φοβισμένη από όσους την ακούν.
Η γυναίκα είναι επάγγελμα επειδή δεν γεννιέσαι γυναίκα. ΓΙΝΕΣΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ. Εκπαιδεύεσαι μέσα από όσα φοβήθηκες να εκφράσεις και σε βρήκαν στο κατώφλι της απαίδευτης σου νιότης, μαθαίνεις τη γυναίκα μέσα σου μέσα από ένα αφεντικό που το λένε “ζωή” επειδή ξέρεις κατά βάθος πως για αυτήν, όλα τα μάτια είναι στραμμένα πάνω σου.
Όλοι κοιτούν εσένα όταν κάποιος γεννήθηκε, κάποιος αρρώστησε, κάποιος έκλαψε ή πέθανε. Γυναίκα δεν είσαι επειδή βάφτηκες με στολίδια που λαμπυρίζουν, γυναίκα σημαίνει να βλέπεις κάπου το ημίφως μα να πρέπει να το ψάξεις.
Κάποιοι άντρες νομίζουν πως οι γυναίκες είναι δυσπρόσιτες μα όχι… Είναι το επάγγελμα δύσκολο, όχι εκείνες…
