Φύγε όταν δεν ανήκεις. Φύγε από σπίτι, γειτονιά, γάμο ακόμη και πατρίδα. Φύγε από κενούς ανθρώπους, φύγε από τον υπέρ-φλύαρο συνομιλητή σου. Φύγε από τα πολλά και όμορφα λόγια ποίησης που καταλήγουν προσάναμμα στο τζάκι ή παραχάραξη της αγάπης. Φύγε από όσα υπόσχονται μέλλον με λέξεις μα όχι τις πράξεις. Φύγε από βολικά υπνοδωμάτια που φιλοξένησαν φοβικούς εαυτούς. Φύγε από οικογένεια που δεν της έφτασε ούτε το αίμα για να διδάξει την αγάπη. Φύγε από την εκμετάλλευση που τεχνηέντως σου έγινε συνήθεια. Φύγε από έρωτες που είδες όσα ήθελες να δεις γιατί αυτά σου έλειψαν κι όχι εκείνους που βάζουν για βάση τα κότσια στην αγάπη.
Μείνε μόνο αν βάλουν ρίζες στην αγάπη γιατί έτσι ούτε φεύγουν, ούτε κοροϊδεύουν μα ούτε ψυχαγωγούν. Οι έρωτες διασκεδάζουν εντυπώσεις μα οι αγάπες απογυμνώνουν την ψυχή. Την χαριτώνουν όταν της αφαιρούν οχλαγωγία, στολίδια και φερετζέ.
Φύγε όταν δεν είσαι ευπρόσδεκτος, όταν σε κακοποιούν και όταν σε βγάζουν συνεχώς τρελό. Φύγε όταν πρέπει να αλλάξεις προσωπικότητα και όχι απλά συμπεριφορά. Φύγε όταν δεν είναι αρκετό ό,τι και να κάνεις. Φύγε και μη κοιτάς πίσω σου ούτε το κομοδίνο με τα κρυμμένα σεντούκια.
Μη σε νοιάζει τίποτα παρά μόνο να φύγεις. Φύγε από όπου δεν σε αγαπούν για να μπορέσεις να τους αγαπάς εσύ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ…Από μακρυά…Πάντως ΦΥΓΕ…
