Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι στη λίμνη Λέρνα και στις ρίζες των πελώριων πλατανιών, ζούσε ένα τρομερό φίδι με εννέα κεφάλια, η Λερναία Ύδρα, η οποία ήταν αθάνατη.
Η Λερναία Ύδρα, που γεννήθηκε από τον Τυφώνα και την Έχιδνα, κατά τις βραδινές ώρες εγκατέλειπε τη λίμνη της και έμπαινε στον κάμπο, όπου ρήμαζε τα ζώα των κατοίκων.
Σύμφωνα με τη μυθολογία, όταν ο Ηρακλής πήρε εντολή από τον Ευρυσθέα, να τη σκοτώσει, πήρε μαζί τον αγαπημένο του ανιψιό, τον Ιόλαο. Όταν έφθασαν στη λίμνη είδαν τη Λερναία Ύδρα να κρύβεται στη φωλιά της, μέσα στις ρίζες των δέντρων.
Για να την βγάλουν από τη φωλιά της ο Ηρακλής, που εκτός από δυνατός ήταν και έξυπνος, άναψε μια μεγάλη φωτιά με τη βοήθεια του Ιόλαου. Αφού έβαλε τα σιδερένια βέλη του μέσα στη φωτιά και πύρωσαν καλά τα έριξε προς τη φωλιά της. Η Λερναία Ύδρα, που δεν άντεχε τη ζέστη, βγήκε από τη φωλιά της και ο Ηρακλής όρμησε πάνω της και άρχισε να κόβει τα κεφάλια της με το τσεκούρι του.
Έντρομος όμως είδε, ότι έκοβε ένα κεφάλι και στη θέση του φύτρωναν άλλα δύο. Τότε είπε στον Ιόλαο να πάει κοντά του με ένα αναμμένο ξύλο και μόλις έκοβε ένα κεφάλι να το έκαιγε αμέσως. Αυτή τη φορά δεν φύτρωσαν άλλα κεφάλια κι έτσι έκοψε όλα τα κεφάλια της.
Το μεσαίο κεφάλι, το οποίο ήταν αθάνατο, αφού το έκοψε το έθαψε βαθιά μέσα στη γη για να μη ζωντανέψει και βγει στην επιφάνεια.
Ο Ευρυσθέας, βέβαιος ότι αυτή τη φορά ο Ηρακλής δεν θα τα κατάφερνε, έμεινε εμβρόντητος όταν αυτός γύρισε στην Τίρυνθα. Η Ύδρα δεν υπάρχει πια, του είπε, στην όχθη της Λέρνας μπορείς να βρεις τα κομμένα κεφάλια της.
