Κάνε κουβέντα με τον εαυτό σου κάθε μέρα, πες “καλημέρα” κι ας είναι κοφτή. Κάνε κουβέντα στον καθρέπτη, κάνε γκριμάτσες να δεις πόσο ομορφαίνεις όταν χαμογελάς, χαμογέλα στον εαυτό σου. Ρώτα όσα θα ρωτούσες έναν φίλο, ένα παιδί και έναν ξένο. Θα τα έχεις ρωτήσει όλα.
Άσε λίγη ησυχία να ακούσεις απαντήσεις, όλοι ρωτάμε συνέχεια, μα ποιος περιμένει με υπομονή την απάντηση; Αν έχεις δράκους μέσα σου και τους έχεις συναντήσει, κάνε κουβέντα και μαζί τους: “Απο που ήρθατε εσείς; Κάποτε σας χρειάστηκα, τώρα θέλω να σας κεράσω καφέ και να σας ξεπροβοδίσω. ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΔΡΑΚΟΥΣ γιατί είμαστε άνθρωποι μα γίνεσαι καλύτερος από άνθρωπος όταν τους πλησιάσεις πριν σου γίνουν δέρμα, παλτό και πυτζάμα για πάντα.
Κάνε κουβέντα με τη σιωπή μες στο σπίτι, αν δεν έχεις σιωπή κάνε τα πάντα να την αποκτήσεις, ΔΕΝ ΖΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ αν θέλεις να ζεις πραγματικά. Δώσε ευκαιρία στο μυαλό να φέρει εικόνες απο παιδικά τραύματα, παιδικές αναμνήσεις, παιδικές ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις και γίνε για λίγο κοινωνός του εαυτού σου. Ζήσε όσα νιώθεις και νιώσε όσα ζεις.
Κάνε κουβέντα με τις κορνίζες που έβαλες στον τοίχο ή στο πολυξεσκονισμένο έπιπλο με τις απαρχαιωμένες φωτογραφίες. Ρώτα τες αν θέλουν να μείνουν εκεί ακόμη και μετα θάνατον γιατι αν σου απαντήσουν αρνητικά τότε έχεις κάνει το έπιπλο μαυσωλείο.
Κάνε κουβέντα με τους άδειους διαδρόμους του σπιτιού χωρίς να πρέπει κάτι να σκουπίσεις, κάτι να σιδερώσεις ή κάτι να ξεσκονίσεις. Ξάπλωσε στο πάτωμα και νιώσε την πλάτη σου να στέλνει σήματα κούρασης και πες ευχαριστώ σε εκείνη τη σπονδυλική στήλη που για να αναγνωρίσει τον εαυτό της πρέπει να οριζοντιωθεί σε κρεβάτι ή καναπέ ως λιποθυμικό επεισόδιο ύστερα απο το τρέξιμο μίας ανελέητης ημέρας.
ΚΑΝΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ με όσα είναι μέσα γιατι με αυτά θα πορευτείς, με αυτά θα πονέσεις, απο αυτά θα διδαχθείς και απο αυτά θα γινεις αθανατος. Κουβέντα…
