Κοινωνικά

Το Α και το Ω

Μια φορά κι έναν καιρό, τσακώνονταν το Α και το Ω. Έλεγαν ο ένας στον άλλον πόσο σημαντικοί ήταν ο καθένας κι όλο άκρη δεν έβρισκαν. Ο ένας έλεγε «Είμαι η αρχή» κι ο άλλος, «Είμαι το τέλος». Ο ένας φορούσε ακριβό παλτό μπαίνοντας στην πόρτα, ο άλλος ακριβό καπέλο βγαίνοντας.

Το Α και το Ω όλο σε πάλη ποιος θα νικήσει λες και τα τρένα έγιναν ποτέ σημαντικά από την αφετηρία ή τον τελικό προορισμό. Μα δεν κατάλαβε κανείς πως οι πιο πολλοί επιβάτες επιβιβάζονται στη μέση της διαδρομής;

Το Α και το Ω όλο να μαλώνουν ώσπου μια μέρα τους πλησίασε μια μάνα και τους είπε… «Μην τσακώνεστε καλά μου. Έκανα παιδί και ξέρω. Ούτε Α είμαι ούτε Ω. Μα είμαι τόσο σπουδαία στο παιδί μου γιατί από μένα έμαθε να περπατά, να πέφτει και στο τέλος να πετά. Μη σας νοιάζει το Α και το Ω. Καλά είστε μα δεν είστε το παν.

Πώς να ζήσεις με την αρχή ή το τέλος μόνο; Εντυπωσιάζει η μία, απογοητεύει η άλλη μα δεν είναι εκεί η ζωή μας. Η ζωή είναι στη μέση γιατί μόνον εκεί μπορείς να γίνεις ο,τι είσαι. Αφήστε στην αγάπη να είναι το Α και το Ω.»