Η υπερκινητικότητα του παιδιού δεν είναι απλή υπόθεση. Η συμβολή της παιδαγωγικής του γονέα στην περίοδο ΠΡΙΝ το Δημοτικό είναι πλέον αδιαμφισβήτητη. Ένα παιδί μπορεί να έχει υπερκινητικότητα με τρεις αφετηρίες. Η πρώτη είναι η αμιγώς γονιδιακή συνεισφορά, η δεύτερη αφετηρία είναι επίκτητη (περιβάλλον) και η τρίτη το μείγμα των δυο.
Η υπερκινητικότητα είναι εμπόδιο στη διαδικασία της μάθησης επειδή διαταράσσει την προσοχή. Σύμφωνα με το μοντέλο των SOHLBERG-MATEER, η προσοχή έχει κάποιες κατηγορίες.
Α. Η Εστιασμένη προσοχή: Αναφέρεται στην ικανότητα να εστιάσουμε την προσοχή μας σε ορισμένα ερεθίσματα,
Β. Η Διαρκής προσοχή: Η ικανότητα να ανταποκρινόμαστε σε ένα ερέθισμα ή δραστηριότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα
Γ. Η Επιλεκτική προσοχή: Η ικανότητα να ανταποκρινόμαστε σε ένα ερέθισμα ή συγκεκριμένη δραστηριότητα με την παρουσία των άλλων ερεθισμάτων που αποσπούν την προσοχή,
Δ. Η Εναλλασσόμενη προσοχή: Αυτό συνεπάγεται τη δυνατότητα να αλλάζουμε την εστίαση της προσοχής ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα ερεθίσματα και τέλος,
Ε. Η Διαιρεμένη προσοχή η οποία μπορεί να οριστεί ως η ικανότητα του εγκεφάλου μας να ανταποκρίνεται σε διαφορετικά ερεθίσματα ή δραστηριότητες ταυτόχρονα.
Η υπερκινητικοτητα λοιπόν, πλήττει όλα τα είδη προσοχής καθώς ο εγκεφαλος απασχολείται με την κίνηση του σώματος και όχι τη γνωστική λειτουργία της προσήλωσης.
Χριστίνα Μπογιατζή Παιδοψυχολόγος-Λογοποθολόγος Υπ. Διδάκτωρ ΕΚΠΑ