ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ……Όχι, η αγάπη δεν εξαρτάται από σένα. Μας καταπλάκωσε αυτή η ιδέα λες κι όλα περνούν από τα τρύπια μας τα χέρια. Κρατήσαμε ιδέες πιο καλά από τον εαυτό μας, αποφύγαμε τον αληθινό πόνο για να πάρουμε αγκαλιά ψευδείς εικόνες ενός πολλά-υποσχόμενου έρωτα, ενός εαυτού, στεφανωμένου με ξερές δάφνες κι όμως αφήσαμε σαν ψίχουλο στο τραπέζι εκείνους τους σπόρους της αλήθειας μας.
ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ η αγάπη πόσο μάλλον ο έρωτας. Μπορεί να είσαι εκεί να ξεροσταλιάζεις μες στη βροχή με το μουσκεμένο σου ρούχο κι η απουσία του να μοιάζει με αιφνίδιο θάνατο. Μπορεί να έδωσες ο,τι ήσουν σαν να γεννήθηκες ξανά κι όμως να μην ήταν αρκετό να συνεπάρει ούτε το θρόισμα των φύλλων έξω στην αυλή του.
ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ η αγάπη του άλλου, γιατί δεν είσαι ποτέ ικανός να την καθορίσεις, δεν είσαι ποτέ εσύ να την αναβαπτίσεις. Αλοίμονο αν μπαίναμε στο πιλοτήριο του άλλου κι αλλάζαμε τη δική του προσγείωση. ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ στο λέω να τ’ακους σαν “κύμβαλο αλαλάζον” κι ας μη σ’αρέσει η βαβούρα.
Μας έδωσαν την εφηβεία και την κάναμε χόμπυ με μπαστούνι τον έρωτα, μας έδωσαν και τη μεσαία νεότητα και ξεμείναμε στη λεωφόρο με ξένους πλανόδιους πωλητές ιδεών και συναισθημάτων. Μα δεν εξαρτάται τίποτε απο σένα παρά μόνο αυτό που έχεις να δώσεις. Κι αν αναρωτηθείς γιατί βράχηκες και λέρωσες τη ψυχή σου στη βροχή…Η βροχή δε σε εκδικείται. Σε αγαπάει με πάθος. Σε σπρώχνει να τρέξεις μακρυά της και να δεις πως ούτε κι αυτή εξαρταται απο σένα.
