Λέξεις με άρωμα δυσπιστίας, σαν σε Άρλεκιν τυπωμένο για ρομαντικούς και λίγους. Για πάντα μαζί δεν σημαίνει για πάντα ίδιοι. Οι άνθρωποι έζησαν το «ποτέ ξανά» και φοβήθηκαν το «για πάντα μαζί» μα δεν αναιρεί ένα το άλλο.
Για πάντα μαζί γιατί ναι, υπάρχει και η αγάπη που τηρεί υποσχέσεις, ζητά εισιτήριο χωρίς επιστροφή και μένει μέχρι το τέλος της γιορτής που μαζεύουν τις καρέκλες. Για πάντα μαζί που ξεκινάει από το «για λίγο μαζί» , μεταβαίνει στο σκέτο «μαζί» και καταλήγει στο «για πάντα μαζί». Όχι επειδή ένιωσες ανασφάλεια, ούτε γιατί κρύφτηκες πίσω από βέρες, μα επειδή δεν διανοείσαι πια το «αλλού», ποτέ ξανά, ποτέ άλλοτε και ποτέ σκέτο.
Για πάντα μαζί δεν είναι αγόρι-κορίτσι, είναι άνθρωπος και εαυτός, είναι φίλος με φίλο, μάνα με κόρη και πατέρας με γιο. Για πάντα μαζί είναι άνθρωπος και Θεός, είναι όλα για ένα και ένα για όλα. Αν σχετίσεις το ένα με τα πολλά ή τα πολλά με το ένα δεν παύει να ναι μεγάλη η γέφυρα ανάμεσα τους. Ενώνονται και πάλι. Χωρισμένοι, χήροι, παντρεμένοι, για πάντα μαζί δεν είναι ουτοπία, είναι η φυσική μας κατάσταση γιατί ένας άνθρωπος είναι ένας, ενώ δύο μαζί είναι τρεις και πάνω. Εσύ, αυτός και όλες οι ψευδαισθήσεις που καταρρίπτονται από την αγάπη σαν κάστρο στην άμμο. Περνάει το κύμα και ρίχνει ο,τι εξέχει, συγκρατεί ο,τι στέκει και ποτίζει ο,τι διψάει.
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ είναι άνθρωπος και χρόνος γιατί τον έχουμε κι αυτόν μπαλαντέρ, άλλοτε καλό να μας κερδίζει βλέμμα ζωής κι άλλοτε κακό να μας κλέβει ανάσα θανάτου. Για πάντα μαζί θα μείνω με όποιον θέλει να ζήσει μαζί, να χορέψει μαζί, να πονέσει μαζί, να φωνάξει μαζί. Κι αν σε τρομάζει το «πάντα», άστο… Μην δίνεις σημασία σ’αυτό. Δες το μαζί και θα δεις πόσο μοιάζουν τα δύο. Σαν δυο σταγόνες νερό…
