Ο ιερός Αυγουστίνος είπε τον όρο, όχι εγώ. Ποιος έχει καρδιά που δεν ησυχάζει; Ποιος τρώει τη σάρκα του μέχρι να βγει στο φως; Ποιος σκοτώνει τους πειρατές που το βράδυ έγιναν σκελετωμένοι αθάνατοι; Ποιος μαζεύει τα ποιήματα της εφηβείας και τα κλαίει μέχρι να τα κάνει προσάναμμα επιτέλους; Ποιος παλεύει τόσο με το ψέμα που ένθεν κι ένθεν μαυρίζει και σαπίζει προσωπικότητες; Ποιος μάχεται για την αλήθεια και το βράδυ ειρηνεύει τη ψυχή του μόνο μέσα από σύγκρουση;
Ανειρήνευτη καρδιά έχει όποιος βρίσκει το Μινώταυρο, τον σκοτώνει και μετά απορεί γιατί υπήρξε καν. Δεν θέλω ειρήνη στο κόσμο. Δεν θα τη βρω εκεί ποτέ. Δεν ξέρει από γαλήνη αυτός. Είναι ασταθής, αχάριστος και λαοπλάνος.
Μαζεύει πρόσωπα και πτωχεύει ανθρώπους. Δε θέλω ειρήνη στη γη, δεν θα υπάρξει ποτέ. Θέλω ανακάτεμα σε τράπουλες γενεών που χρωστούν μα δεν το ξέρουν. Θέλω να θαρρέψω στα λόγια γιατί είναι τα μόνα μου όπλα, θέλω αναβρασμό σε γάμους που βιώνουν ψέμα στον πρώτο ομόκεντρο κύκλο που λέγεται “εαυτός” γιατί αν φτάσεις στον επόμενο που λέγεται “παιδιά”, έχεις απολέσει το κέντρο. Θέλω οι άνθρωποι να λένε τι είναι πόλεμος μέσα τους μπας και συνεννοηθούμε στο τέλος.
Στην ειρήνη όλοι μοιάζουμε φίλοι μα τα αληθινά σου αδέρφια μόνο στο αίμα τα καταλαβαίνεις. Inquietum cor.
