Ναι, έτσι την λένε την κυρά. «Λιβιδώ». Η Λιβιδώ, της Λιβιδούς, την Λιβιδώ, ΩΩωω Λιβιδω! Εντάξει, υπερβολές πάλι βραδιάτικα μα ξέρω σας τράβηξα την προσοχή! «Λιβιδώ» την είπε ο Κωστής Παλαμάς τη ζωή μα εγώ την είπα ορμή και φωνή. Όλα σε «-η» γιατί ό,τι φέρνει ζωή είναι γένους θηλυκού, μα η κίνηση είναι αρσενική. Και νομίζαμε εμείς πως ζει αρσενικό χωρίς θηλυκό ή μήπως θήλυ δίχως άρρεν;
Βρείτε θάλασσα δίχως αλάτι κι ελάτε να μου πείτε αν κουνιούνται οι βάρκες στο λιμάνι μετά! Βαλτώνεις χωρίς το άλλο ΟΛΟΚΛΗΡΟ, μα με το άλλο μισό θα πεθάνεις στ΄ αλήθεια. Ποιος μυθοπλάστης μίλησε για μισά και τα έβαψε κόκκινα σαν πασχαλινά αυγά; Πότε νομίσαμε πως τα χρυσά αυγά της κότας υπήρξαν στ’ αλήθεια;
Όταν έγινε η ανάγκη μας να σωθούμε από ανθρώπους φαντάσματα, πιο μεγάλη από τον ίδιο μας τον εαυτό; Κουράστηκα εκείνο το σκοτεινό δωμάτιο που πιάνεις ό,τι βρεις και παλεύεις να ονοματίσεις τι πιάνεις. Προτιμώ να μην πιάνω τίποτα και να μου συστήνονται αμέσως. Ποιος είπε πως η αγάπη πρέπει να είναι τόσο δύσκολη; Ποιος είπε πως η ζωή πρέπει να πονάει τόσο; Αν ανάψεις το φως, θα δεις πως το δωμάτιο ήταν τόσο μικρό που τελικά έψαχνες ζωή εκεί που δεν χωρούσε ούτε ο μισός σου εαυτός.
Λιβιδώ λοιπόν κι ας βρούμε ζωντάνια σε όλα όσα δεν πονούν κι όσα δεν ματώνουν. Αν ο πρίγκηπας δεν επέμενε να βρει την εξαθλιωμένη Σταχτοπούτα εκείνη, ας έφευγε μόνη της από τις κακές αδελφές. Πρέπει να σε ψάξει κάποιος για να βρεθείς; Δεν έχει χαραγμένα μονοπάτια ούτως ή άλλως; ΩΩ λιβιδώ μου γλυκιά, καλώς με βρήκες!
