Ρώτησα κάποτε δάσκαλο, δεν είχε απάντηση. “Τι μένει ίδιο και τι αλλάζει δάσκαλε;” με κοίταξε με σιωπή. Μετά ρώτησα τον εαυτό μου. Κάθε μέρα αυτή η ερώτηση ενσαρκώνει τρόπο και τόπο διάσωσης. Γίνεται η στρογγυλή γραμμή του ελικοδρομίου για να μπορέσω να ρίξω στη γη ό,τι δεν χρειάζεται να ναυαγήσει στη θάλασσα του ανικανοποίητου κόσμου.
Τι μένει ίδιο και τι αλλάζει; Ρωτήστε παιδιά να σας το απαντήσουν εν ριπή οφθαλμού, με μία ανάσα, μ΄ ένα βλέμμα, μα οι μεγάλοι αλληθωρίζουν. Μη στίβετε εγκεφαλικά κύτταρα πριν τα απλώσετε στον ήλιο, μη μαζεύετε περιουσίες, μην αγωνιάτε για το μέλλον των παιδιών σας.
Μόνο ένα πράγμα αξίζει να απαντήσουν οι κληρονόμοι σας μετά θάνατον “ΤΙ ΜΕΝΕΙ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ;” Αν θέλετε να δώσετε κληρονομιές και υστεροφημίες σε παιδιά, σκυλιά, εταιρίες και μικρόκοσμους που υπηρετήσατε αφήστε την απάντηση στο ερώτημα αυτό. Απαντήστε με τη ζωή σας.
Η μόνη ζωή που αξίζει είναι εκείνη που αξιοποιεί ο,τι αλλάζει για να χτίσει εκείνο που μένει ίδιο. Μα οι άνθρωποι καταχράζονται ό,τι μένει ίδιο για να χτίσουν αυτό που αλλάζει. ΤΙ ΚΡΙΜΑ. Πήραμε αγάπη και την κάναμε ανταλλαγή ενώ στην ανταλλαγή είχε απλώς αλλαγή και μετά ΓΗ αρκεί να είχαν όλα μέσα τους αγάπη.
Θλίβομαι με τον κόσμο και δεν τον συγχωρώ. Πώς μπόρεσε να ξεχάσει όλα όσα είναι; Θυμώνω με τον εαυτό μου γιατί μέσα του, κινδυνεύω να ξεχάσω κι εγώ…Τι αλλάζει και τι μένει ίδιο…
