Όχι δεν αναφέρομαι σε “ασυνείδητους”. Εκείνοι έχουν πλήρη επίγνωση της στρεβλής συνείδησης, ξέρουν σε τι λιμάνια έλυσαν κάβους κατά λάθος, ξέρουν πόσες γέφυρες γκρέμισαν καθημερινά. ΕΓΩ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ που σχεδόν όλοι μπερδεύουν με το υποσυνείδητο.
Ασυνείδητο ονομάζεται και σου γίνεται στενός κορσές μέχρι να πονέσεις. Λειτουργούμε 70% με όσα δεν γνωρίζουμε και 30% με όσα μάθαμε με κόπο ή πόνο. Απαισιόδοξες οι στατιστικές μα δεν μπορώ να πω ψέματα. Είμαστε πιο πολύ αυτό που κατά λάθος γίναμε παρά εκείνο που επίτηδες αποφύγαμε να γίνουμε.
Μιλάς σε ανθρώπους και είναι σαν να περιπλανιέσαι σε ναρκοπέδιο. Δεν ξέρεις αν θα σε ακρωτηριάσει η δική τους ανεπάρκεια, ή αν θα βγεις καν ζωντανός από εκεί μέσα. Ασυνείδητο έχουμε όλοι και γίνεται παίκτης συντονισμού, όχι μόνο απόκρουσης γκολ.
Έχετε δει ζευγάρια να τσακώνονται και να φέρνουν 3 γενιές μαζί τους στον καβγά; Η μάνα σου η μάνα μου, ο παππούς, η θεία από το Σικάγο και η γιαγιά απ’ την Πόλη; Όλα με το ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ που μόλις του δώσεις λίγη τροφή αμέσως αναλαμβάνει και θερίζει ψυχές, μνήμες κι ελπίδες.
Κουράστηκα να ζω σε παιχνίδι σκιών. Δεν είναι το σκοτάδι που με τρομάζει. Είναι που οι άνθρωποι έμαθαν να επιπλέουν τόσο καλά σε αυτό, που εκείνοι πια τρομάζουν στο φως. Και γώ μετά…Τρομάζω όταν τους βλέπω έτσι…Κουράστηκα.
