Σε αγαπώ πολύ όπως και νάσαι…… Στο γράφουν τα παιδιά σου και λες τελικά Ο Θεός είναι ακόμη επί γης. Αναρωτήθηκα από παιδί τι είναι η αγάπη μα ποτέ δεν βρήκα ορισμό γιατί τα όρια της δεν περιγράφονται, δεν παραγράφονται, δεν καταγράφονται αλλά ούτε και διαγράφονται. «Έχει όρια η αγάπη;» με ρώτησε κάποτε ένας άγγελος και δεν ήξερα τίποτα να απαντήσω. «Σ ’αγαπώ όπος και να ’σε» απάντησε ο 8χρονος γιος μου.
Πόσοι άνθρωποι ξέρουν να συνδυάζουν την αγάπη με το απαρέμφατο «ειμί» αντί του «πράττειν»; Μας έφαγε το κείμενο, το αντικείμενο και όλα τα παρακείμενα εκτός από εκείνην την ατόφια μάζα χρυσού που δεν υπολογίζει τίποτα παρά μόνο πώς να παραδώσει τον εαυτό της στην αγάπη. «Σ ‘αγαπώ όπως και να ‘σαι» είπε το 8χρονο πλάσμα κι εμείς οι ενήλικες ΑΚΟΜΗ κομματιάζουμε την αγάπη στον τρίφτη του τυριού για να γλυτώσουμε την άχαρη φλούδα. Μα δε γλυτώνεις τη φλούδα όταν αγαπάς. Όλα θα τα φας μαζί με τα μακαρόνια και τον κιμά. Θ’ αφήσεις τον τρίφτη και θα πιάσεις το μίξερ. Θα λατρέψεις και την άβολη δυσορθογραφία σε ό,τι χαράχτηκε σε τοίχους γιατί μπορεί να βγάζει μάτι το «είσαι» με ΕΨΙΛΟΝ μα το νόημα βάζει όλα τα υπόλοιπα στη θέση τους.
Βάζει παρελθόν, παρόν και μέλλον σε γραμμή ζωής κι όχι θανάτου. Έψαχνα ορισμό για την αγάπη από παιδί. Κατέβασα πολλές βιβλιογραφίες. Καμία δεν είχε τόση ανορθόγραφη ορθότητα όση αυτή. «Σ’αγαπώ πολύ όπος και να’σε». Λουκιανός, 8 ετών, 2016.
