Ψυχή – «Σ’ ευχαριστώ που με προστατεύεις, όμως μην πάρεις ηγετικό ρόλο επειδή δεν είσαι αφεντικό».
Νους – «Δεν είμαι όμως χωρίς εμένα θα ζούσες;»
Ψυχή – «Θα ζούσα γιατί ζω αιώνια, ζω για πάντα. Ζω έτσι κι αλλιώς, ζω».
Νους – «Δηλαδή σου είμαι άχρηστο;»
Ψυχή – «Όχι βέβαια! Με βοηθάς πολύ. Μου λύνεις προβλήματα κι επικοινωνείς με τους άλλους για καθημερινά πράγματα. Εσύ όμως επικοινωνείς ενώ εγώ ΚΟΙΝΩΝΩ με τους άλλους».
Νους – «Είσαι πιο σημαντική από εμένα δηλαδή;»
Ψυχή – «Όχι, απλώς είμαι η μόνη που ζει για πάντα. Ζω με ή χωρίς ύλη, ζω με ή χωρίς τίποτε άλλο, ενώ εσύ με χρειάζεσαι για να είσαι καλά».
Νους – «Γιατί σε χρειάζομαι;»
Ψυχή – «Εσύ βοηθάς να φανούν οι ηλιαχτίδες μου πάνω στους κήπους μα εγώ είμαι ο ήλιος».
Νους – «Αν τσακωνόμαστε; Πώς θα βρίσκουμε άκρη;»
Ψυχή – «Δε θα μπαίνεις στα χωράφια μου, ούτε εγώ στα δικά σου».
Νους – «Δηλαδή;»
Ψυχή – «Να… Εσύ απαντάς στο πώς, πότε, τί και το πού ενώ ΕΓΩ θα δίνω το πράσινο φως με το ΓΙΑΤΙ».
