ΓΥΜΝΙΑ….. Λέξη καλοκαιρινή μα έννοια ολιστική. Ρώτα τον εαυτό σου. Τι προτιμάς; Να πας για καφέ με έναν ή με παρέα; Προτιμάς να χάσεις συνοχή στους πολλούς ή να βρεις τον πλούτο σε έναν;
ΓΥΜΝΙΑ έχει ο άνθρωπος κι ας μην έχει ιδέα ότι κυκλοφορεί γυμνός. Γυμνό δεν σε καθιστά ο καθρέπτης σου αλλά τα μάτια του άλλου. Βλέπω γυμνούς ανθρώπους. Πλανόδιους ελεγκτές ενός κακομαθημένου εαυτού. Προβολές παντού, στον καθένα βλέπεις όσα ήσουν, ήθελες να είσαι και δεν έγινες ποτέ. Ακόμη κι αν δεις όσα είσαι σε αυτόν, έχεις πιο πολλές ελπίδες να αγαπήσεις, γιατί αυτό προϋποθέτει την απολεσθείσα νεράιδα των παραμυθιών, την ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ.
Αυτή έκανε μαγικά και η Σταχτοπούτα αποκτούσε γοβάκι, άμαξα και λάμψη. Οι νεράιδες υπάρχουν και είναι η γύμνια μας. Είναι αυτό που γίναμε εν αγνοία μας κι αυτό που διψούσε η ψυχή μας. Αν με ρωτούσες τι είμαι, θα σου έλεγα γυμνή. Όχι, δεν μιλάω για μπικίνι, με αγχώνει, με ξεβολεύει, θέλω να τρέχω ανέμελη στην άμμο. Προτιμώ την άλλη γύμνια, εκείνη που παραδίνεται στην αγάπη, που παραδέχεται λάθη και δεν σπάει τον καθρέπτη όταν αυτός είναι θαμπός.
Η νεράιδα ξέρει τη διαφορά ανάμεσα στο γοβάκι, το κουρέλι και το αχτένιστο μαλλί. Δεν είμαι η γύμνια του κόσμου. Είμαι η γύμνια της ψυχής μου, δεν φόρεσα ποτέ χειμωνιάτικα ρούχα το καλοκαίρι γιατί όταν πληγώνομαι, ξέρω να κλαίω κι όταν φοβάμαι ξέρω να φοράω παλτό.
Γύμνια και αγάπη αιώνιες φίλες, Γύμνια είναι να ξέρεις ότι έχεις ωραίο σώμα αλλά δεν το αποκαλύπτεις σε παραλία με παχύσαρκους.
