Πόσες αναρτήσεις πια; Όσοι μπήκαν σε Πανεπιστήμια γιορτάζουν, όσοι όχι, θρηνούν. Μεγάλη πλάνη η επιτυχία. Δεν μαθαίνεις τίποτα. Ανεβαίνεις σκαλοπάτι αλλά δεν ξέρεις αν είναι πλατύσκαλο ή αν εσύ ίδρωσες να το ανέβεις.
Μη θρηνείτε για τα παιδιά που δεν μπήκαν σε Πανεπιστήμια. Το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο λέγεται αυτογνωσία και αυτό δεν έχει πτυχίο γιατί δεν έχει τέλος. Συγχαίρω τους επιτυχόντες μα η αγκαλιά μου ανήκει στους άλλους. Όχι από λύπηση. ΔΕΝ λυπάμαι κανέναν που πάλεψε με ένα τόσο τραγικό, άδικο και βάναυσο σύστημα που αν δεν είσαι όπως ακριβώς σε θέλει, σε ξερνά.
Η αγκαλιά είναι για αυτούς που ενώ διάβαζαν για το Πανεπιστήμιο, ένιωσαν ταυτόχρονα την ανάγκη να ολοκληρωθούν με τρόπους που δεν αφορούν επιδόσεις και λίστες επιτυχόντων. Είχαν ανάγκη κάτι άλλο γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν έχουμε ίδια όνειρα και δεν είχαμε την ίδια αφετηρία.
Η αποτυχία σε κάτι δεν είναι τόξο ριγμένο στο κενό. Σημαίνει ότι είτε ήθελες κι άλλη δύναμη ή χρόνο, είτε άλλο μονοπάτι. Μη θρηνήσετε ποτέ για λίστες που δεν είχαν το όνομα σας. Η ζωή μας είναι μαραθώνιος, δεν είναι άλμα επί κοντό.
Η αγκαλιά είναι παρουσία, δεν είναι παρηγοριά. Καμιά φορά, αυτοί που μπαίνουν στη λίστα θα χρειαστούν μεγαλύτερη παρηγοριά όταν δουν πόσο μάταιες ήταν εν τέλει οι λίστες.
