Ξέρετε πώς ζει ο αστακός; Μεγαλώνει το σώμα, πιέζει εκ των έσω και μετά σπάει το κέλυφος. Το επαναλαμβάνει αρκετές φορές στη ζωή του μέχρι να φτάσει στο μέγεθος που μπορεί. Δίδαγμα μεγάλο αυτό. ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΣΤΑΚΟΣ!
Θέλω να μεγαλώνω, να συγκρούομαι και να σπάω δεσμά του προηγούμενου μου εαυτού. Θέλω να νιώθω άβολα όταν κάτι με πληγώνει για να το θεραπεύω με μία στιγμή που το άλγος προλαβαίνει το υπερπροστατευτικό μυαλό μου. Θέλω να γίνω αστακός και να μπαινοβγαίνω από θάλασσα σε βράχια, να περπατάω σκληρή από έξω μα τόσο μαλακή μέσα που ΜΟΝΟ όποιος είναι αστακός ξέρει.
Θέλω να διαρρηγνύω οτιδήποτε κοκάλινο μέσα μου και να το κάνω ζωή από την αρχή. Θέλω ρευστοποίηση, όχι οστέωση του εγώ. Θέλω να γίνω αστακός γιατί έτσι θα ζήσω δέκα ζωές σε μία, κάθε φορά που ένα κέλυφος θα μένει πίσω, εγώ θα φεύγω με βαλίτσα κουβαλώντας καλές μνήμες και όχι νεκρή φύση.
Αστακός σας λέω, μέγα δίδαγμα, έδεσμα πανάκριβο σε όλο τον κόσμο, έτσι γίνεσαι αν μπορείς να μετασχηματίζεσαι σε κάτι που ήξερες πως είσαι μα δεν το είχες δει. Πόσο γυμνός θα νιώθει ο αστακός όταν σπάει το κέλυφος άραγε; Ίσως και κατατρομαγμένος μα κοίτα… Ένιωσε πολύ άβολα γιατί μεγάλωσε το μαλακό κομμάτι μέσα του.
Ιχθυοκαλλιέργεια πουθενά για αστακό. Πολύ επώδυνη λένε οι αλιείς. Θέλει τον δικό του δρόμο και χωροχρόνο ο αστακός. Σας θυμίζει κάτι;
