Πόσο τραγικό να νομίζεις πως επιλέγεις εσύ την αγάπη! Σάμπως επιλέξαμε και τίποτα; Γονείς; Παιδιά; Συντρόφους; Επιλέξαμε συνειδητά; Είχες ποτέ δικαίωμα επιλογής αν θα φέρεις στο κόσμο κορίτσι, αγόρι; Αν θα μεγαλώσεις με γονείς που προσπαθούν ή με άλλους που παίζουν σε θέατρο σκιών σαν μαριονέτες τα παιδιά τους;
Όχι μη τρομάζεις, δεν είναι κακό να ΜΗΝ επιλέγεις! Ειδικά εκείνους τους άμοιρους συντρόφους που φέραμε στο αδούλευτο μας ασυνείδητο, εκείνοι που έγιναν η καμπάνα που χτυπάει ο παπάς για να μας ξυπνήσει το πρωί ΜΠΑΣ και φάμε κανένα αντίδωρο. Μη φοβάστε να ΜΗΝ επιλέγετε γιατί τελικά επιλέγει το μυαλό, τα παπούτσια της καρδιάς και κει όλοι τα κάνουμε θάλασσα. Μας έφαγαν οι πολλές οδοντόκρεμες στα ράφια των υπεραγορών, μας φυλάκισαν οι πολλές ιδέες για το τι ήμασταν και τι θα μπορούσαμε να γίνουμε.
Γι’ αυτό που είμαστε ΤΩΡΑ ΟΥΔΕΙΣ ΛΟΓΟΣ! Εκεί θα ήταν όμως η πραγματική επιλογή. Πουθενά αλλού τόση ιλαρότητα στην ύπαρξη όση στο «τώρα». Δεν έχει σε άλλο μέρος να κουβαλήσεις στ’ αλήθεια τον εαυτό σου γιατί οπουδήποτε αλλού, ή θα σε βάλουν σε αναπηρικό καρότσι για τη παιδική σου ηλικία ή που θα σε στήσουν στη γωνία για ό,τι τόλμησες να ονειρευτείς.
ΜΗΝ ΕΠΙΛΕΓΕΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΤΟ ΧΘΕΣ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ. ΒΡΕΙΤΕ ΤΑ ΤΣΑΛΑΚΩΜΕΝΑ ΣΑΣ ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ, ΦΟΡΕΣΤΕ ΤΑ ΛΙΓΟ, ΜΙΛΗΣΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΕΚΕΔΕΣ ΚΙ ΑΝ ΤΥΧΕΙ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΕΤΕ ΓΙΑ ΠΛΥΣΙΜΟ, ΜΑΛΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ…ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΤΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ ΚΑΙ ΣΚΟΥΡΑ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΠΟΓΙΑΤΖΗ
