Η Ιστορία μας

ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΡΥΣΟΣΠΗΛΙΩΤΙΣΣΑΣ – ΚΥΠΡΟΣ

Η Παναγία της Χρυσοσπηλιώτισσας, στα περίχωρα της Λευκωσίας στο δρόμο για Δευτερά, είναι ένα γραφικό δείγμα μοναστηριού ή ερημητηρίου Λεβαντίνων, ασυνήθιστο για την Κύπρο, αλλά πολύ συνηθισμένο για την παλιά Λεβαντίνικη Χριστιανοσύνη. Είναι φτιαγμένη σε μια σπηλιά από ψαμμίτη, σε ύψος 40 περίπου μέτρων στην αριστερή όχθη του ποταμού Πηδειά.

Το σπήλαιο λειτούργησε στο παρελθόν (γύρω στον 8ον — 9ον αιώνα), ως ασκητήριο με μικρό αριθμό μοναχών, το οποίο μετά από χρόνια ξεχάστηκε.

Η ιστορία του Σπηλαίου βασίζεται κυρίως στην παράδοση, ενώ τις λιγοστές γραπτές πηγές τις παίρνουμε από ξένους περιηγητές, που πέρασαν κατά καιρούς από την Κύπρο, οι οποίοι ανάφεραν απλώς την ύπαρξη και την περιγραφή του Σπηλαίου.

Σύμφωνα με την παράδοση το Σπήλαιο λειτούργησε κατά την περίοδο της εικονομαχίας δηλαδή τον 8° — 9° αιώνα όταν αρκετοί μοναχοί — ασκητές αναγκάζονταν να κρυφτούν σε μέρη που δεν κινδύνευαν για να μπορούν ελεύθερα να λατρεύουν τον Θεό. Οι δύο τάφοι που βρέθηκαν μέσα στο σπήλαιο με ανθρώπινα οστά και ένα επιστήθιο σταυρό επιβεβαιώνουν το ότι εκεί ασκήτεψαν κάποιοι μοναχοί.

Όταν οι μοναχοί του ασκητηρίου πέθαναν το σπήλαιο ερημώθηκε και ξεχάστηκε. Αρκετούς αιώνες μετά, βοσκοί του χωριού που κοιμόντουσαν τα καλοκαίρια στα χωράφια προσέχοντας τα ζώα τους, έβλεπαν τα βράδια μια λάμψη μέσα στο βουνό.  Αποφάσισαν τότε να ανέβουν εκεί που έβλεπαν την λάμψη. Αφού καθάρισαν την είσοδο από τα αγριόχορτα και τους θάμνους με μεγάλη τους έκπληξη αντίκρισαν το σπήλαιο και μέσα το εικόνισμα της Παναγίας να φεγγοβολά.

Από τότε οι κάτοικοι φαίνεται πως άνοιξαν και διαμόρφωσαν την σπηλιά σε εξωκλήσι. Δημιούργησαν στενό μονοπάτι στην πλαγιά του βουνού, το οποίο με τα χρόνια άλλαξε μορφή και για λόγους ασφάλειας έφτασε στην σημερινή του μορφή.

Όταν το χρυσό κάλυμμα της εικόνας για σκοπούς συντήρησης αφαιρέθηκε, αποκαλύφθηκε ότι το ξύλο που ήταν καλυμμένο ήταν αγιογραφημένο από τις δύο όψεις, είναι δηλαδή ένα σπάνιο είδος της αμφιπρόσωπης εικόνας που και στις δύο πλευρές εικονίζει την Παναγία. Το χρυσό κάλυμμα που φαίνεται ότι είναι του 18ου αιώνα σύμφωνα με την τεχνοτροπία του ανήκει στον μεγάλο Κρητικό ζωγράφο Ιωάννη Κορνάρο, ο οποίος στα τέλη του 18ου αιώνα είχε έλθει στην Κύπρο και αγιογράφησε πολλές τοιχογραφίες, εικόνες και καλλιτέχνησε σχέδια για αργυροεπίχρυσα καλύμματα φημισμένων εικονισμάτων.

Η εικόνα της Παναγίας Χρυσοσπηλιώτισσας είναι φημισμένη από τα πολύ παλιά χρόνια μέχρι και σήμερα για τα θαύματά της και οι πιστοί καθημερινά έρχονται για να την ευχαριστήσουν και να την παρακαλέσουν με ευλάβεια. Η Χρυσοσπηλιώτισσα τιμάται ως η προστάτιδα του γάμου και αποδεδειγμένα έχει βοηθήσει πάρα πολλά ζευγάρια. Άλλους βοηθώντας τους στη βελτίωση των μεταξύ τους σχέσεων, άλλους βοηθά να βρουν τον κατάλληλο σύντροφο και άλλους που δυσκολεύονται, να τεκνοποιήσουν. Γι αυτό και στο εικόνισμά της αφιερώνονται πολλά στέφανα και νυμφικά. Αυτό μαρτυρείται και από τα πολυάριθμα μυστήρια γάμων και βαπτίσεων.

Το σπήλαιο εορτάζει την Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου και θεωρείται η μεγαλύτερη πανήγυρις σε έκταση και διάρκεια. Αρχίζει στις 7 Αυγούστου, αμέσως μετά την εορτή της Μεταμορφώσεως και με την ακολουθία του εσπερινού στον Ιερό Ναό Αγ. Νικολάου Κ. Δευτεράς, που φυλάσσεται η εικόνα της, αρχίζει μεγάλη λιτάνευση και χιλιάδες πιστοί μαζί με τον επίσκοπο και πολλούς ιερείς την συνοδεύουν μέχρι το Σπήλαιο που παραμένει όλες τις μέρες της πανήγυρης μέχρι και τις 16 Αυγούστου. Εκεί γίνονται καθημερινά λειτουργίες και παρακλήσεις και δεκάδες χιλιάδες κόσμος περνά για να την προσκυνήσει.