Το μοναστήρι του Αποστόλου Αντρέα είναι κτισμένο στο ομώνυμο ακρωτήρι της Κύπρου που βρίσκεται στη χερσόνησο της Καρπασίας. Είναι το ανατολικότερο σημείο της Κύπρου στη χερσόνησο της Καρπασίας και οφείλει το όνομα του στη παράδοση που λέει ότι εκεί αποβιβάστηκε ο Απόστολος Ανδρέας.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Απόστολος Αντρέας έφτασε στην Κύπρο για να διδάξει το λόγο του Κυρίου. Αφού τέλειωσε το κήρυγμα του κάθισε σε μια πέτρα, εκεί στο ακρωτήρι, περιμένοντας να περάσει κάποιο καράβι για να τον πάρει μαζί του. Πράγματι, σε λίγο φάνηκε ένα καράβι. Ο Αντρέας παρακάλεσε τον καπετάνιο να τον πάρει μαζί του. Ο καπετάνιος του είπε ότι ευχαρίστως θα τον έπαιρνε ως την Πάτρα που πήγαινε. Μόνο που τους είχε τελειώσει το νερό και ρώτησε τον Άγιο αν γνώριζε κάποια πηγή εκεί κοντά. Ο Απόστολος Αντρέας τότε του είπε πως υπήρχε μια πηγή με τρεχούμενο νερό δίπλα στο βράχο που καθότανε. Οι ναύτες κοίταξαν παντού αλλά δεν βρήκαν νερό. Ο καπετάνιος θύμωσε και ο Άγιος τότε του πρότεινε να πάνε ξανά μαζί. Όταν έφτασαν στο βράχο, ο Άγιος γονάτισε και αφού προσευχήθηκε, χτύπησε με το ραβδί του το βράχο και τότε άρχισε να τρέχει νερό. Με μεγάλη χαρά ήπιαν, πλύθηκαν και γέμισαν τα βαρέλια τους από το νερό που ανάβλυζε από το βράχο. Το ίδιο έκανε και το τυφλό αγόρι του καπετάνιου. Επιστρέφοντας πίσω στο καράβι το τυφλό παιδί λέει στον πατέρα του: “Πατέρα τα πανιά του καραβιού έχουν μια τρύπα και πρέπει να τη διορθώσουμε”. Ο καπετάνιος μη πιστεύοντας στα μάτια του, ευχαρίστησε με δάκρυα στα μάτια τον Απόστολο Αντρέα και τόσο αυτός όσο και το πλήρωμα του βαφτίστηκαν Χριστιανοί. Αργότερα, ο καπετάνιος του καραβιού, του οποίου το παιδί θεραπεύτηκε, έκτισε ναό αφιερωμένο στον Απόστολο Αντρέα.
Αυτό όμως που έκανε το μοναστήρι παγκύπρια γνωστό είναι το θαύμα, που έγινε γύρω στο 1896. Τότε οι Τούρκοι είχαν απαγάγει στην πόλη Αλλαγιά της Μικράς Ασίας, το μοναχογιό μιας φτωχής Ελληνίδας της Μαρίας. Παρά τις προσπάθειες της γυναίκας να ξαναβρεί το γιο της, αυτό δεν έγινε δυστυχώς. Ο μικρός Παντελής Χατζηγεώργη, είχε οδηγηθεί από τους απαγωγείς του στις στρατιωτικές σχολές του κατακτητή και τα ισλαμικά τάγματα ώστε, μετά την αποφοίτησή του, να υπηρετήσει το Σουλτάνο και το Μωάμεθ. Έκτοτε η μητέρα του εναπόθεσε στο Θεό τις ελπίδες της για να τον βρει και με καθημερινές και συνεχείς προσευχές Τον ικέτευε να την ελεήσει. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1912, είδε στον ύπνο της κάποιον Ανδρέα και της ανακοίνωσε ότι σύντομα θα συναντούσε το χαμένο γιο της. Η μάνα πεπεισμένη, ότι ο επισκέπτης της δεν ήταν άλλος από τον Απόστολο Αντρέα, αναχώρησε αμέσως με ατμόπλοιο που εκτελούσε το δρομολόγιο Σμύρνης – Λάρνακας για προσκύνημα στο μοναστήρι του Αγίου, στην Κύπρο. Με το ίδιο καράβι ταξίδευαν πολλοί Κύπριοι, ενώ υπήρχε επίσης και μια μικρή ομάδα από δερβίσηδες, που επισκέπτονταν την Κύπρο για να διευθετήσουν διάφορες οικονομικές εκκρεμότητες των τεκκέδων του νησιού. Σε κάποια στιγμή, η Μαρία διηγήθηκε τα συμβάντα στις άλλες γυναίκες που συνταξίδευαν μαζί της και εξέφρασε τη βαθιά της πεποίθηση, πως με τη βοήθεια του Αγίου θα ξανάβρισκε το γιο της. Τη διήγησή της άκουγε με πολύ ενδιαφέρον ένας από τους Δερβίσηδες, ο οποίος και παρατηρούσε προσεχτικά τη γυναίκα. Τελικά την πλησίασε και της απηύθηνε το λόγο, διαπιστώνοντας, ότι ήταν η μητέρα του, αφού όπως φαίνεται, παρά την πολύχρονη παραμονή του στα τουρκικά ιεροδιδασκαλεία, εξακολουθούσε να διατηρεί αναμνήσεις από την παιδική του ζωή. Αφαίρεσε τότε το κάλυμμα της κεφαλής και αφού ντύθηκε με ελληνικά ρούχα, ομολόγησε την χριστιανική του πίστη. Μόλις δε το καράβι προσάραξε στη Λάρνακα, μητέρα και γιος έτρεξαν στο ναό του Αγίου Λαζάρου, όπου προσευχήθηκαν θερμά και ευχαρίστησαν τον Απόστολο Ανδρέα. Στη συνέχεια επισκέφθηκαν το μοναστήρι του Αποστόλου, όπου προσκύνησαν τον Άγιο και τον ευχαρίστησαν.
Μεταξύ των χιλιάδων επισκεπτών του μοναστηριού συγκαταλέγονταν και πολλοί Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι έφταναν εκεί από πολλά μέρη της Κύπρου παίρνοντας μαζί τους και τα τάματα τους στον Απόστολο, τον οποίο σέβονταν. Το γεγονός αυτό παραδέχονται ακόμη και σήμερα οι Τουρκοκύπριοι. Χαρακτηριστικό είναι το ότι σε πληροφοριακά έντυπα που εκδίδουν οι τουρκοκυπριακές υπηρεσίες μετά την εισβολή του 1974, για το μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, αναφέρεται ότι αυτό «είναι ιερός χώρος και για τους Τούρκους και για τους Έλληνες».
Η αναστήλωση της Μονής άρχισε τον Σεπτέμβριο του 2014.
