“Αντικείμενο μεταβίβασης” το είπαν οι ψυχαναλυτές. Εκείνο το αρκουδάκι, εκείνο το κουβερτάκι, το μαξιλάρι, το οτιδήποτε μαλακό που πάνω του θα κοιμηθεί ένα παιδί, με αυτό θα κλείσει τα μάτια, σε αυτό θα κλάψει, αυτό θα πιπιλίσει, αυτό θα κουβαλήσει μέσα του.
Εκείνο το αρκουδάκι το λένε “μαμά”, “νανά”, όλες τις δισύλλαβες λέξεις που βγαίνουν από στόμα παιδιού πριν μάθει τη γλώσσα. ΑΦΗΣΤΕ το στα παιδιά όσο μεγάλα κι αν είναι.
Εκείνο το αρκουδάκι είναι σωσίβιο να επιπλεύσουν σε ναυάγια από μοναξιά τη νύχτα, είναι όνειρο να δουν όταν κάτι τους φοβίζει στον ξύπνιο. Εκείνο το αρκουδάκι είναι όλα όσα δεν μπόρεσαν να ζητήσουν, όλα όσα δεν βρήκαν λέξεις να πουν. Χνουδωτό, μαλακό, ευέλικτο, όμορφο, σχεδόν λιωμένο, φθαρμένο αντικείμενο που σημαίνει τα πάντα ακόμα κι όταν μεγαλώσουν. Αφήστε το εκείνο που τους ταξιδεύει στο άπειρο μαγεύοντας τους από το κάτι. Κάτι να συμβολίζει τη παντοδυναμία της φαντασίας και την εξουσία της πραγματικότητας.
Αφήστε το στα παιδιά και αν το έχουν να ΧΑΙΡΕΣΤΕ. Να χαίρεστε γιατί παιδί χωρίς αυτό μάλλον απώλεσε την παιδικότητα πολύ νωρίς. Ρωτήστε μεγάλους αν είχαν χνουδωτά όταν ήταν μωρά. Αν σας πουν όχι, να ξέρετε πως χρωστούν ακόμη κάτι από τον εαυτό τους ΣΤΟΝ ίδιο τους τον εαυτό. Χρωστούν σίγουρα λίγη εμπιστοσύνη, λίγη σιωπή…Πάντως σίγουρα ένα αρκουδάκι…
