Ξέρεις κάτι; Υπάρχει το «κάρμα». Όχι δε μιλώ για μετενσάρκωση, δεν είμαι ινδουίστρια. Μιλώ για την αναπόφευκτη σχέση ανάμεσα στο αίτιο και το αιτιατό. Ανάμεσα στη πράξη και τη συνέπεια. ΝΑΙ, υπάρχει το κάρμα, αυτό που μας αναγκάζει να «σκοντάφτουμε» σε ανθρώπους που μας θυμίζουν σκιές από το παρελθόν, παρελθόν που είναι πάντα ένα παρόν αφού ποτέ μας δεν το αναγνωρίσαμε. Είναι εκείνη η υπερδύναμη που μας βρίσκει συνέχεια άοπλους όταν το οικείο μας είναι το ποθητό ενώ είναι κάτι που δεν μας ευεργετεί καθόλου.
Το κάρμα υπάρχει μέσα σε κάθε αδυναμία να μετασχηματίσουμε το άλγος σε ξεκάθαρη ματιά, κάθε καρφί που μας καθήλωσε σε τοίχο να γίνει σημαία ν’ αποκτήσουμε ανάστημα, να γίνει από τοίχος ουρανός, να γίνει από βάλτωμα, ζωή. Υπάρχει το κάρμα όταν το επιτρέπουμε εμείς. Εξετάστε τη ζωή σας να δείτε πόσα κάνατε, που δεν τα κάνατε εσείς. Εξετάστε τη ζωή των γύρω σας να δείτε πόσα είναι αλήθεια και πόσα στη φαντασία τους. Ο νους είναι μεγάλος ηγεμόνας αλλά ξέρει να διαλέγει ο,τι του είναι βολικό για να βγάλει τη μέρα. Για να βγάλεις τη ζωή όμως δε θες μυαλό, θες ψυχή.
Είναι εκεί που το κάρμα παραλύει γιατί δεν έχει ήχο παρά μόνο ηχώ. Δεν έχει πρώτη βούληση παρά μόνο υπακοή. Το κάρμα των αθανάτων, είναι να μπορούν να ζουν αποτάσσοντας τη μοίρα που τους έντυσε σαν παλτό, χωρίς να κρυώνουν. Το κάρμα είναι ο σύντροφος που παντρευτήκαμε, που δεν ξέραμε γιατί αλλά μάθαμε μετά τον απαίσιο χωρισμό. Αν το μάθαμε κι αυτό!!!
Το κάρμα δεν είναι ένας άνθρωπος ποτέ. Δεν είναι ένα γεγονός. Το κάρμα είναι αντίρροπες δυνάμεις αδιάλειπτα ενεργές. Το κάρμα δεν είναι αυτό που πρέπει να υποστείς γιατί σου ανήκει, είναι ο τρόπος ν’ αποδράσεις από μια ζωή που δεν σου ανήκει. Μέσα από τα λάθη, μέσα από σπασμένους καθρέπτες. Οι άνθρωποι ρωτούν αν υπάρχει το πεπρωμένο. Είμαι σίγουρη πως υπάρχει. Όχι όμως σαν μια άκαμπτη ευθεία που πάνω της ακροβατείς. Είναι εκείνο το πεδίο μάχης όπου παίρνεις γόμα να σβήσεις τα γραμμένα, να κόψεις νήματα που άλλοι ύφαναν για σένα.
Όχι δεν υπάρχουν ζωντανοί. Υπάρχουν μόνο αυτοί που νέκρωσαν τον εαυτό τους παραδομένοι στο κάρμα τους κι όλοι οι υπόλοιποι, ΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ δηλαδή…
