Τελευταία ευκαιρία είχες όταν έκανες παιδί. ‘Οχι, μη μπερδεύεστε με βιολογικά ρολόγια, δεν είναι βιολογική η τελευταία ευκαιρία. Υπαρξιακή είναι και κρατάει μέχρι τον ουρανό. Είναι εκεί που θα μαζέψεις όση γνώση κι άγνοια του εαυτού σου πάλεψες και θα κάνεις κατάθεση στη γη. Παιδιά δικά σου, του γείτονα ποιος ξέρει; Εκεί θα ενώσεις γη με ουρανό και θ’ανέβεις τη σκάλα. Θα ζήσεις τον εαυτό σου σαν ολοκαίνουριο ρούχο να κάνεις μόστρα κι ακόμη πιο παλιό να ντραπείς.
Όχι, δε ντρέπεσαι για παιδιά, μα για τον εαυτό σου, που και πού όταν δεν τα “φοράς” απ’ την καλή. Αυτά θα φορέσεις και θα πουν την αλήθεια, μη περιμένεις αλήθεια από αλλού. Αυτά θα σε παρακαλέσουν να γίνεις καλύτερος, πιο ευγενικός μα και λιγότερο φοβικός με την αλήθεια του εαυτού σου.
Πήξαμε στους στρεβλούς καθρέπτες του παλιού λούνα παρκ που πλέον, ούτε γελάμε με αυτούς. Κάνε παιδί να βρεις την αλήθεια του πεζοδρομίου σου, που δεν τόλμησες ν’ αντικρίσεις γιατί σε είχες για πολύ άνετο στην παιδική χαρά. Τελευταία ευκαιρία να γίνεις άνθρωπος είναι ν’αγαπήσεις παιδί. Δικό σου, δικό μου δεν έχει σημασία. Πάρε και του γείτονα και πιάστο αγκαλιά! Όταν γεννήσαμε παιδιά νιώθαμε σημαντικοί γιατί μας είχαν ανάγκη, μα η αληθινή μας αξία είναι όταν πλέον δεν θα μας έχουν καμία…
