Τιράντες παντού! Τιράντες γίναμε αγκυροβολημένες σε κοστούμια, να τις τραβάς κι αυτές να επιστρέφουν με βία. Τιράντες οι ανθρώπινες σχέσεις, “Φύγε-έλα, έλα έφυγε!”. Τιράντες γραφικές με ψευτοδιανόηση μπας και πάρουμε σοβαρά τον εαυτό μας.
Άνθρωποι που δεν έμαθαν ποτέ τι στο καλό θέλουνε γιατί δεν έμαθαν ποτέ τον εαυτό τους. Τιράντες γίναμε που κρατούν τη ζωή μας απ’εξω προς τα μέσα, άλλοτε σφίγγεις να κρατάς το παντελόνι κι άλλοτε αφήνεις μπας και πέσει κατά λάθος.
Τιράντες γίναμε γιατί δεν ψάχνουμε πια εσώρουχα μα ούτε καν τη ζώνη. Ποιος ασχολείται με τη γύμνια του, ποιος ανοίγει τις ντουλάπες; Ζούμε με τις ανακατεμένες κρεμάστρες που ξεπροβάλλουν πρώτες, αρκεί να μη φέρουν άρωμα από καμιά ματωμένη εφηβεία.
Βγάλτε τις τιράντες, τραβήξτε τις ζώνες και με ο,τι μείνει πάνω σας περπατήστε στον καθρέπτη. Τι να συγκρατήσουν, οι τιράντες όταν μπορείς να αφήνεις πατημασιές επάνω του γυμνός;
