Η ΣΙΩΠΗ- απουσία ήχου. Βαρέθηκα την απουσία ήχου. Βαρέθηκα τη σιωπή. Να λες και ν’ ακούς θόρυβο χωρίς λέξη. Βαρέθηκα να ρωτάς “τι κάνεις” χωρίς να σε νοιάζει. Βαρέθηκα την ευγένεια του μυαλού, που ποτίζεται από την αναίδεια της ψυχής. Βαρέθηκα τη σιωπή που τρέμει τις λέξεις, εκείνες τις λέξεις που θ’αποκάλυπταν την αληθινή σιωπή που βασιλεύει στην αγάπη.
Βαρέθηκα τα ρολόγια τοίχου, που ακόμη και το βράδυ σου θυμίζουν πόσα σ’αγαπώ δεν είπες κι άλλα τόσα που δεν άκουσες. Βαρέθηκα την οθόνη που γεμίζει λέξεις για να λερώνει σιωπές ευεργετικές, που θα φέρουν τις κατάλληλες λέξεις. Βαρέθηκα τη σιωπή που έχουν οι φοβικοί και κρύβονται πίσω από αυτήν για να μη δείξουν τη δειλία τους. Βαρέθηκα το ζευγάρι που σιωπά ενώ κραυγάζει και ξεκουφαίνει τα αυτιά των παιδιών του.
Βαρέθηκα τη σιωπή που σ’εξωθεί ΕΣΕΝΑ να φωνάξεις, επειδή πρέπει εσύ να γεμίσεις τα κενά στην ψυχή του άλλου. Βαρέθηκα και κουράστηκα με τη σιωπή.
Δεν είναι τόσο ευγενική γιατί ξέρει να φυγαδεύει πολλά, ξέρει να παραχαράζει, να προδίδει, να ματώνει, ξέρει να δραπετεύει και να υπογράφει με πένα σαν όμορφος κομψογράφος:”ΕΔΩ ΣΙΩΠΗ”. Βαρέθηκα τη σιωπή των ανθρώπων γιατί οι περισσότεροι όχι, δεν σωπαίνουν στ’ αλήθεια.
Αν θέλεις αληθινή σιωπή, μάθε πρώτα να σιωπάς με την καρδιά σου, όχι στο νου. Πόση διαφορά Θεέ μου!
