Καυτό θέμα ημέρας η Εγκατάλειψη. Καυτή όλη η ζωή μας όταν την έχει φίλη κι ας μη φόρεσε ποτέ τα καλά της. Εγκατάλειψη είναι κι όταν ξεχνάς να πάρεις στο ταξίδι αγαπημένη μουσική να σε συντροφεύει.
Εγκατάλειψη δεν είναι όταν σε αφήνουν μα όταν εσύ έχεις ήδη αφήσει τον εαυτό σου. Εγκατάλειψη είναι όταν φοβάσαι να λύσεις σκοινιά που σε δένουν με ναυαγισμένο παρελθόν γιατί αντιστέκεσαι πεισματικά σε έναν καλύτερο εαυτό. Εγκατάλειψη δεν είναι μόνο η απουσία του σωστού μα και η παρουσία του λάθους.
Εγκατάλειψη είναι όταν έχεις νεκρό να κλάψεις μα τρέμεις να βρεθείς στο μνήμα. Εγκατάλειψη είναι όταν δεν διώχνεις ανθρώπους κομματιασμένους από τη καθημερινότητα σου επειδή κάπου έμαθες πως ΤΑΧΑ αυτοί σου γεμίζουν μωσαϊκά ανεκπλήρωτα που δεν τόλμησες καν να ονοματίσεις.
Εγκατάλειψη είναι κι όταν θες να είσαι Θεός γιατί όποιος αναλαμβάνει κάτι που τον ξεπερνά, χάνει και ο,τι περνά από δίπλα του. Εγκατάλειψη δεν είναι μόνο η μάνα που άφησε το παιδί της ορφανό μα και όταν το ίδιο, ενήλικας πια, αποφασίζει κάθε μέρα να ζει στο κατώφλι μιας μουδιασμένης ζωής που τελικά μοιάζει πιο πολύ με θάνατο. Άλλωστε δεν είναι η ορφάνια που μας πεθαίνει, είναι που την κάναμε παράσημο.
