Γιατί στο καλό τρως? Μας έφαγε το φαγητό πριν το φάμε εμείς. Μας έκανε σκόνη γιατί του δώσαμε εύσημα της καρδιάς πριν καν υποκλιθεί σε μας. Τρώμε όλη μέρα μπας και χωνέψει λίγο η ψυχή, λίγο να φας να νιώσεις πως έκανες κάτι, λίγο να βαρύνεις να παραπονεθείς πως είσαι κι εσύ σαν τους άλλους. Να φας γιατί η τροφή έγινε τρόπος να υπάρχεις κι όχι να υπάρχεις απλά για να ζεις.
Τρώμε για όλους τους λόγους εκτός από πείνα. Λίγο να δοκιμάσεις γεύση σαν σεφ, λίγο να μη χάσεις το καταπληκτικό περγαμόντο της θείας Καλλιόπης, λίγο να φας με τους άλλους, λίγο γιατί ήρθε η ώρα του μεσημεριανού χωρίς καν να πεινάς. Τρώμε τα πάντα γιατί δεν νιώθουμε τίποτα.
Τιμωρούμε σώμα και ψυχή με μανία με τον πιο γλυκό παραχαράκτη της ζωής μας, την τροφή. Θα φας γιατί είναι τσάμπα, θα φας γιατί η γιαγιά σου έζησε στην κατοχή, θα φας γιατί βαριέσαι, λυπάσαι, πονάς ή απλά βλέπεις την ηλίθια τηλεόραση και ξεχνιέσαι στις πηρουνιές. Τρως, γιατί σήμερα είναι Κυριακή των Βαίων, είναι η γιορτή του τίποτα που αν φας, θα γίνει Των Αγίων Πάντων.
Τρως, γιατί είσαι στο Παρίσι για πρώτη φορά, τρως γιατί το αξίζεις, τρως γιατί δεν το αξίζεις, γιατί απλώς δε σε βλέπει κανείς. Τρως, γιατί όλη σου η ζωή ήταν η μασητική κίνηση που κατά λάθος καταπίνει ενώ ήθελες να βγάλει κραυγή. Φάγαμε τη ζωή μας με το φαγητό λες και ΟΛΑ είναι αυτό. Μείναμε στον αιώνιο θηλασμό της βρεφικής παντοδυναμίας. Φάγαμε κι εμάς μετά κι ησυχάσαμε.
(Ελλάδα #1 χώρα παιδικής παχυσαρκίας).
